دانش آشکار و ضمنی

به طور کلی در سازمان ها دو نوع دانش وجود دارد که با عنوان دانش آشکار و دانش ضمنی شناخته می‌شوند.

دانش ضمنی معمولاً در قلمرو دانش شخصی، شناختی و تجربی قرار می‌گیرد مثل مهارت ها و تکنیک هایی که یک آشپز حرفه ای دارد اما هیچگاه ثبت نمی شوند در حالیکه دانش آشکار به دانشی اطلاق می‌شود که جنبه‌ی عینی‌تر و عقلانی‌تر دارد. دانش آشکار معمولا مستند است و قابل دسترسی می باشد.

فناوری اطلاعات، به طور سنتی روی استفاده از دانش آشکار متمرکز شده است. با این حال، سازمان های پیشرو دریافته‌اند که برای انجام مؤثر کارها، نیازمند یکپارچه کردن هر دو نوع دانش هستند. راهکارهایی که بتوان دانش ضمنی را مدون نمود تا دیگران بتوانند آن را ثبت، ذخیره، منتقل، استفاده کرده و بر طبق آن عمل نمایند.

دانش آشکار  قابل پردازش توسط رایانه، انتقال الکترونیکی و ذخیره سازی در پایگاه های اطلاعاتی است  ولی ماهیت ذهنی و حسی دانش ضمنی، پردازش و انتقال دانش کسب شده را از طرق منطقی و ساختارمند بسیار مشکل می سازد. برای اینکه دانش ضمنی قابل انتقال و دستیابی برای دیگران باشد، باید به کلمات یا اعدادی تبدیل شود که برای هر کس قابل درک و فهم هستند. هنگام وقوع این فرآیند است که تولید دانش صورت می گیرد.

دانش و اطلاعات

بسیاری از مردم دانش و اطلاعات را یکسان تصور می کنند اما این دو در عین نزدیکی متفاوت هستند. دانش، نه داده است و نه اطلاعات، هرچند به هر دو آن ها مربوط است. به همین منظور تعریف هر یک را در ادامه بیان می کنیم:

داده: داده‌ها حقایق و واقعیت‌های خامی هستند که در پایگاه‌های داده، ذخیره و مدیریت‌ می‌شوند. داده‌ها تا زمانی که مورد پردازش واقع نشوند، موضوع بزرگتری را بیان نمی کنند. به عنوان مثال "صهبا" و "ایران"، نمونه‌هایی از داده هستند. بدون ارائه توضیحات بیشتر، هیچ برداشتی از این داده ها نمی توان داشت. داده‌ها ممکن است بیانگر زمان، مقدار، وزن، مبلغ، اندازه، ماهی از سال و...باشند.

اطلاعات: اضافه کردن توضیح و تفسیر به داده‌ها و مشخص کردن رابطه آنها با یکدیگر، موجب شکل‌گیری اطلاعات‌ می‌شود.اطلاعات داده‌های ترکیبی و مرتبط همراه با زمینه‌ و تفسیر آن است. لازم ذکر است ارتباط داده‌ها الزاما به اطلاعات‌ منجر نمی گردد مگر این که موجب درک مفهوم آنها شود. اطلاعات معمولا به شکل اعداد و ارقام، کلمات و گزاره‌های انباشته معنی دار هستند و با بررسی آنها می توان اتخاذ تصمیم نمود.

دانش: خلاصه‌سازی هرچه بیشتر اطلاعات اولیه و افزودن درک به آنها، دانش را بوجود می آورد. دانش‌ ادراک و فهمی است که از طریق تجربه، استدلال، درک مستقیم و یادگیری حاصل می‌شود. زمانی که‌ افراد دانش خود را به اشتراک می‌گذارند، دانش هر یک افزایش می‌یابد و از ترکیب دانش یک فرد با افراد دیگر، دانش جدید حاصل می‌شود. رامپرسد دانش را تابعی از اطلاعات، فرهنگ و مهارت‌ها بیان می‌کند.