در مدل نیومن و کنراد مدیریت دانش شامل این ابعاد است:
1- خلق دانش
2- بکارگیری دانش
3-انتقال دانش
4- نگهداری دانش
با توجه به این ابعاد و تعاریفی که از دانش صریح و دانش ضمنی داریم می توان نتیجه گرفت که دانش ضمنی به عنوان یک محرکی مهم در فرایند خلاقیت و نوآوری است و به عنوان یک منبع سازمانی می تواند نقش مهمی را در موفقیت سازمان ایفا کند. یادآوری این نکته ضروری است که دانش ضمنی و صریح مکمل یکدیگرند بنابراین برای ایجاد دانش جدید به اشتراک گذاری هر دوی آنها در سازمان ضرورت دارد.
مدیریت اطلاعات جمع آوری و سازماندهی اطلاعات از منابع مختلف و ارائه به هنگام آن ها به افرادی است که به این اطلاعات نیاز دارند. مدیریت اطلاعات به چگونگی جمع آوری، کنترل ساختار اطلاعاتی، فرآیندهای پردازش و نحوه ارائه اطلاعات در سازمان می پردازد.
مدیریت اطلاعات بر سه موضوع تاکید دارد:
1- اطلاعات سازمان ارزشمند است زیرا برای تهیه و تولید آن ها هزینه می شود بنابراین لازم است اطلاعات جمع آوری و نگهداری شوند.
2- اشتراک گذاری اطلاعات در سازمان با رعایت سطح محرمانگی به افزایش بهره وری و ارتقاء دانش کارکنان می انجامد.
3- سازماندهی اطلاعات برای دسترسی پذیری بهتر، افزایش سرعت تصمیم گیری و فراهم شدن زمینه تولید دانش ضروری است.
صاحب نظران تعاریف گوناگونی از مدیریت دانش ارائه کرده اند که همگی بر ارزش دانش موجود در سازمان و لزوم بهره مندی از آن به عنوان یک سرمایه ارزشمند تاکید شده است اما وجه اشتراک تمامی این تعریف ها چنین است:
ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪهی، ﺗﻮﺯﻳﻊ و ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺗﺠﺮﺑـﻪ در سازمان پیاده سازی می شود و هدف آن افزایش مزیت رقابتی سازمان است. در این فرایند دانش آشکار در سازمان جاری شده و راهکارهایی برای تبدیل دانش ضمنی به دانش آشکار تعریف می شود.
فرآیند مدیریت دانش به یکپارچه نمودن ساختارها، به کنترل درآوردن مدارک و مستندات و دسته بندی آن ها توجه دارد تا از این طریق سازمان بتواند دانش موجود را استخراج کرده و دانش جدید تولید نماید. بنابراین ارزش آفرینی مدیریت دانش به دو صورت انجام می گیرد:
1- در دسترس قرار گرفتن اطلاعات مورد نیاز کارکنان در لحظه نیاز و متعاقب آن افزایش سرعت و کیفیت عملکرد آنان
2- تولید دانش و افزایش قدرت سازمان در فضای رقابت
امروزه دانش به عنوان یک منبع حیاتی و راهبردی تلقی می شود. جمله معروف "علم و دانش همان قدرت است" نیز به نقش مهم و تعیین کننده دانش در افزایش توان سازمان اشاره می کند. سازمان های پیشرو دریافته اند که مدیریت مؤثر سرمایههای فکری و ایجاد یک فرهنگ سازمانی دانش‌محور می تواند عملکرد منابع انسانی را بهبود بخشیده و جایگاه رقابتی سازمان را ارتقا دهد.
تعریف مدیریت دانش:
مدیریت دانش از دیدگاه های مختلفی تعریف شده است اما تعریف کلی آن چنین است:
مجموعه‌ای از فعالیت‌ها و فرآیندها برای جمع آوری، تسهیل دسترسی، اشتراک گذاری و بکارگیری دانش صریح و ضمنی موجود در سازمان به منظور بهبود فرآیندهای تصمیم گیری، افزایش بهره وری و نوآوری را مدیریت دانش می گویند.
با توجه به تعریف فوق پیاده سازی مدیریت دانش باید گام به گام و با تامین زیرساخت های فناوری اطلاعات، فراهم نمودن بستر تسهیم دانش، ایجاد ارتباط بین کارکنان و البته حمایت مدیران ارشد برای استقرار فرهنگ سازمانی متناسب با آن می باشد.
به طور کلی در سازمان ها دو نوع دانش وجود دارد که با عنوان دانش آشکار و دانش ضمنی شناخته می‌شوند.
دانش ضمنی معمولاً در قلمرو دانش شخصی، شناختی و تجربی قرار می‌گیرد مثل مهارت ها و تکنیک هایی که یک آشپز حرفه ای دارد اما هیچگاه ثبت نمی شوند در حالیکه دانش آشکار به دانشی اطلاق می‌شود که جنبه‌ی عینی‌تر و عقلانی‌تر دارد. دانش آشکار معمولا مستند است و قابل دسترسی می باشد.
فناوری اطلاعات، به طور سنتی روی استفاده از دانش آشکار متمرکز شده است. با این حال، سازمان های پیشرو دریافته‌اند که برای انجام مؤثر کارها، نیازمند یکپارچه کردن هر دو نوع دانش هستند. راهکارهایی که بتوان دانش ضمنی را مدون نمود تا دیگران بتوانند آن را ثبت، ذخیره، منتقل، استفاده کرده و بر طبق آن عمل نمایند.
دانش آشکار قابل پردازش توسط رایانه، انتقال الکترونیکی و ذخیره سازی در پایگاه های اطلاعاتی است ولی ماهیت ذهنی و حسی دانش ضمنی، پردازش و انتقال دانش کسب شده را از طرق منطقی و ساختارمند بسیار مشکل می سازد. برای اینکه دانش ضمنی قابل انتقال و دستیابی برای دیگران باشد، باید به کلمات یا اعدادی تبدیل شود که برای هر کس قابل درک و فهم هستند. هنگام وقوع این فرآیند است که تولید دانش صورت می گیرد.
