دانش آشکار و ضمنی

به طور کلی در سازمان ها دو نوع دانش وجود دارد که با عنوان دانش آشکار و دانش ضمنی شناخته می‌شوند.

دانش ضمنی معمولاً در قلمرو دانش شخصی، شناختی و تجربی قرار می‌گیرد مثل مهارت ها و تکنیک هایی که یک آشپز حرفه ای دارد اما هیچگاه ثبت نمی شوند در حالیکه دانش آشکار به دانشی اطلاق می‌شود که جنبه‌ی عینی‌تر و عقلانی‌تر دارد. دانش آشکار معمولا مستند است و قابل دسترسی می باشد.

فناوری اطلاعات، به طور سنتی روی استفاده از دانش آشکار متمرکز شده است. با این حال، سازمان های پیشرو دریافته‌اند که برای انجام مؤثر کارها، نیازمند یکپارچه کردن هر دو نوع دانش هستند. راهکارهایی که بتوان دانش ضمنی را مدون نمود تا دیگران بتوانند آن را ثبت، ذخیره، منتقل، استفاده کرده و بر طبق آن عمل نمایند.

دانش آشکار  قابل پردازش توسط رایانه، انتقال الکترونیکی و ذخیره سازی در پایگاه های اطلاعاتی است  ولی ماهیت ذهنی و حسی دانش ضمنی، پردازش و انتقال دانش کسب شده را از طرق منطقی و ساختارمند بسیار مشکل می سازد. برای اینکه دانش ضمنی قابل انتقال و دستیابی برای دیگران باشد، باید به کلمات یا اعدادی تبدیل شود که برای هر کس قابل درک و فهم هستند. هنگام وقوع این فرآیند است که تولید دانش صورت می گیرد.