دانش سازمانی
در کنار دسته بندی دانش به دانش آشکار و ضمنی، بر اساس دانش ارائه محصولات و خدمات نیز می توان دانش سازمانی را دسته بندی کرد. این دانش است که متضمن بقا و دوام سازمان در عرصه رقابت می باشد. همانطور که می دانید دانش سازمان از دانش کارکنان آن شکل می گیرد. دانشی که محدود به افراد باشد «دانش شخصی» نامیده می شود و دانشی که در فرآیندها، قوانین، سیستم های کاری و ... وجود دارد «دانش گروهی» است. از این دیدگاه انواع دانش در سازمان عبارتند از:
دانش محصول:
شامل دانش طراحی، ساخت، تولید، کاربرد و کارکرد محصول است. در طول زمان و متناسب با شرایط بازار تغییر در محصول اجتناب ناپذیر است، این تغییرات نیز جزئی از دانش محصول هستند.
دانش متخصصان:
دانش کارکنان سازمان که زیربنای شکل گیری محصولات و خدمات می باشد. در مدیریت دانش بیشترین تمرکز روی استخراج، مستند سازی و قابل استفاده مجدد نمودن این نوع دانش می باشد.
دانش رهبری:
قوانین، رویه ها و ابزارهای مدیریت منابع انسانی برای هدایت سازمان در مسیر اهداف از پیش تعیین شده را شامل می شود. این دانش نزد مدیران بلندمرتبه سازمان است.
دانش محیطی:
این دانش شامل برداشت هایی است که از وقایع و شرایط بیرون سازمان وجود دارد. تحلیل های اقتصادی و جامعه شناختی از این جنس هستند.
دانش اجتماعی:
دانش سازمان از تصویری که در اذهان عمومی وجود دارد، دانش اجتماعی است. در کشورهای توسعه یافته برای بدست آوردن این دانش تلاش های گستره ای صورت می گیرد و نتایج آن در فعالیت های تبلیغاتی و برندینگ متبلور می شود.
